Rosa Elgezabal, baratzezaina eta abeltzaina, tabernaria, bere produktuen saltzaile zuzena eta produktu-eraldatzailea – Arrieta, Bizkaia

Arrietan jaio zenetik, Rosa estuki lotuta egon da landa-munduarekin, baserri tradizional batean bizi eta lan eginez. Txikitatik ikasi zuen ahaleginaren eta autosufizientziaren balioa. 14 urte zituela, aitaren heriotzak baserriaren ardura hartzera eraman zuen amarekin batera.   

Bizitzan zehar, Rosa lan askotan aritu da: nekazaria eta abeltzaina, tabernaria, tokiko merkatuetan saltzailea eta produktuen eraldatzailea. Azoketan lan egin du, barazkiak landu, txerriak hazi, hestebeteak prestatu, eta hori guztia bizirik mantenduz lurrarekin zuen lotura. Herriko taberna kudeatu zuen garaian ere, baserriarekin zuen harremanak jarraitu zuen bere bizitzaren ardatz izaten.

Denborarekin, bere senarraren baserrira joan ziren bizitzera, eta han jarraitu zuten nekazaritza eta abeltzaintza jarduerekin. Ia 30 urtez txerri-hazkuntzan eta salmentan aritu zen, prozesu osoan parte hartuz. Lan gogorra egin arren, askotan bakarrik, Rosa beti sentitu zen asebeteta eta harro bere jarduera ekonomikoaren titular izateaz.

Rosak garbi hausnartzen du gizarte-aldaketen inguruan, bereziki emakumeen rolari buruz. Garai batean emakumeek etxean zein baserrian etenik gabe lan egiten zuten bitartean, gizonek atseden hartzeko aukera gehiago zuten. Aldi berean, bere lekua irabazteko borrokatu zen belaunaldi baten parte izan zen. Irmo azaltzen da kontatzen duenean merkatuetan eta berdinen artean bere burua errespetatzen nola ikasi zuen, azpimarratuz nortasuna erakustearen garrantzia.

Gaur egun, erretiroaren atarian eta 38 urte kotizatuta, Rosak lortutako aurrerapenak baloratzen ditu. Onartzen du, hasieratik berriro hasi beharko balu, agian taldean egingo lukeela, ikuspegi kolaboratzaileago batekin eta familia-jabetzan gutxiago oinarrituta. Sendo sinesten du komunitate-lanean, alternatiba jasangarri gisa, eta baita bizitza pertsonalaren eta lan-bizitzaren arteko oreka bilatzeko modu gisa.

Alabak ustiategiarekin jarraituko ez duen arren, Rosak bizirik mantentzen du nekazari bokazioz norbaitek lekukoa hartuko duen itxaropena. Berarentzat, landa-munduaren esentziak bizirik dirau aitzurra bezalako tresnetan, belaunaldi askoren lan etengabeko eta isilaren sinboloa.

Lasaitasunez eta harrotasunez, bere lan-bizitzari agur esaten dio Rosak, jakinda bere ibilbidea baserritik bizi diren pertsonen duintasunaren eta ahaleginaren isla izan dela. Eta bere argazki zuri-beltzak alboan dakarren esaldiak dioen bezala: “Ezina ekinez egina”.