Raquel García Rodríguez, agricultora na cooperativa Labrecos – Dordaño, Oza-Cesuras, A Coruña

Raquel forma parte de Labrecos, unha cooperativa de traballo situada no concello de Oza-Cesuras, na provincia da Coruña, que combina agricultura e gandaría ecolóxicas cun enfoque rexenerativo e circular. Aquí traballa co seu compañeiro, o seu cuñado e outras persoas, compartindo unha visión común: rexenerar a terra e producir alimentos de calidade sen depender de medios de produción externos.

Introduciron animais non só para complementar a venda con produtos cárnicos, senón tamén pola súa contribución á fertilización do solo e ao pastoreo rexenerativo. Este enfoque coida a terra e pretende demostrar que é posible obter altos rendementos sen recorrer a prácticas convencionais, afirma. “Os repolos poden acadar o mesmo peso e as cenorias o mesmo rendemento que na agricultura convencional, sempre que se coide ben a terra”.

Raquel afirma que moitas das prácticas agrícolas actuais abandonaron o coidado do solo en favor da produtividade inmediata, pero está convencida de que o modelo rexenerativo é igual de eficiente e máis sostible. “O mito de que a agricultura ecolóxica é cara ou menos produtiva é infundado”, afirma, e critica a dependencia de produtos químicos e fertilizantes da agricultura convencional. Para ela, optar por métodos rexenerativos non é só unha cuestión de produción, senón tamén de respecto á natureza e aos ciclos alimentarios.

A pesar do seu enfoque innovador, Raquel recoñece que o camiño non foi doado debido ás trabas burocráticas. “Cando tes unha horta, vacas e ovellas, parece que se volven tolos co papeleo”, afirma. Esta falta de flexibilidade para apoiar modelos integrados dificulta o traballo de pequenas explotacións como Labrecos, que buscan unha forma sostible de coidar o medio rural. Ademais, Raquel denuncia ameazas externas, como os macropolígonos eólicos e eléctricos, que poñen en perigo o equilibrio do medio natural. “A defensa do campo é a nosa maior loita nestes momentos”, asegura.

Este proxecto non é só un traballo para Raquel, senón un xeito de vida que transformou o seu día a día. “Ver como medran as plantas, o ben que saen as colleitas e levar aos clientes produtos que lles sorprenden é unha gratificación que non nos dá ningún outro tipo de traballo”, explica.

Raquel entrou na cooperativa pouco a pouco. Antes traballaba como recepcionista nun taller de coches. Conta que “en 2012, cando tiven o meu primeiro fillo, pedín a baixa por maternidade, pero a empresa díxome que non era posible. Ao final seguín traballando, pero despois de ter o meu segundo fillo decidín que non quería esa vida. Non quería unha vida na que saía da casa ás 8.30 da mañá, volvía ao mediodía cos nenos durmindo a sesta e regresaba pola noite”.

Mirando atrás, Raquel di que nunca imaxinou que a agricultura sería o seu camiño. “Sempre houbo vacas na miña casa, pero o meu contacto coa agricultura era mínimo. En moitos sitios pénsase que se estudas e buscas traballo fóra, es alguén. Se quedas no campo, parece que non tes status. Pero eu creo que o campo ten un gran futuro e é un proxecto de vida que me gustaría que os meus fillos valorasen e, se queren, seguisen.”